SZPICZAK MNOGI - PRZYPADKI KLINICZNE
Cena książki tylko 30 zł
Prosimy o wpłaty na konto Fundacji:
PKO BP I Oddział w Krakowie
ul. Królewska 51, 30-081 Kraków
nr. konta – 06 1440 1127 0000 0000 0835 9709
W tytule wpłaty proszę wpisać “e-book”
Całość uzyskanego dochodu będzie przeznaczona na działalność statutową Fundacji.
SZPICZAK MNOGI – przypadki kliniczne PDF – 77,5 MB
Zakupioną książkę, w postaci pliku danych (PDF), mogą Państwo pobierać wyłącznie do własnego użytku. Powielanie książki i przekazywanie zakupionej książki innym osobom jest niedozowolone.
Nie wolno kopiować pobranych plików (z wyłączeniem kopii zapasowej), wysyłać jako załączniki
do poczty elektronicznej ani drukować (z wyłączeniem druku 1 egz. na własny użytek).
Robienie każdej z tych rzeczy jest naruszeniem prawa i może skutkować odpowiedzialnością karną.
Z góry serdecznie dziękujemy za wpłatę na nasze konto.
Pragnę z radością poinformować, iż w 2010 roku ukazała się praca zbiorowa pt.: „Szpiczak mnogi – kompleksowa diagnostyka i terapia”, zaś w 2011 roku II tom pt.: „Szpiczak mnogi – wybrane zagadnienia”. Książki zostały wydane przez Fundację Centrum Leczenia Szpiczaka z Krakowa.
Aktualnie aby udowodnić i pokazać heterogenność choroby, trudności diagnostyczne oraz aby poszerzyć jeszcze bardziej wiedzę na temat trudnego prowadzenia chorych ze szpiczakiem mnogim postanowiliśmy przygotować wspólnie część trzecią pracy pt.: „Szpiczak mnogi – przypadki kliniczne”. Książka ukaże się w 2012 roku i zostanie wydana przez Fundacje Centrum Leczenia Szpiczaka.
Mam nadzieję, iż w ten sposób będziemy mogli jeszcze lepiej pomóc Lekarzom, Pacjentom i Ich Rodzinom w codziennej walce z nieuleczalnym nowotworem jakim jest szpiczak mnogi.
Artur Jurczyszyn
Plan monografii (wydanie zaplanowane na wrzesień 2012 rok)
„SZPICZAK MNOGI – PRZYPADKI KLINICZNE”
pod redakcją dr A. Jurczyszyna i prof. A. B. Skotnickiego
- Słowo wstępne – A.B. Skotnicki, A. Jurczyszyn
- Preface – prof. R. Kyle
- Recenzja – Lidia Usnarska-Zubkiewicz
- Recenzja – prof. Henryk Gaertner
- Protokoły i schematy terapeutyczne stosowane u chorych na szpiczaka mnogiego–
A. Jurczyszyn - Wybrane opisy przypadków chorych na szpiczaka mnogiego leczonych w Klinice Hematologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie –
A. Jurczyszyn, S. Fornagiel, T. Wolska-Smoleń, A.B. Skotnicki - Wieloletnia terapia analogiem talidomidu stosowana u kobiety chorującej na szpiczaka plazmocytowego – opis przypadku –
W. Legieć, A. Dmoszyńska - Limfadenopatia z gammapatią poliklonalną – opis przypadku –
W. Legieć, A. Dmoszyńska - Rodzinna postać szpiczaka plazmocytowego – opis przypadku –
A. Butrym, E. Stefanko, T. Wróbel, G. Mazur - Rekonstrukcja stawu biodrowego u chorej na szpiczaka plazmocytowego –
D. Dawidowska, J. Hołojda, Sz. Dragan, A. Butrym,G. Mazur - Nabyta choroba von Willebranda u chorego na szpiczaka plazmocytowego –
Grzegorz Mazur, Tomasz Wróbel, Olga Dobrzyńska, Sylwia Robak, Maria Podolak-
Dawidziak - Rzadkie postacie szpiczaka plazmcytowego z praktyki klinicznej –
D. Dytfeld, M. Kaźmierczak, M. Komarnicki - Progresywna i oporna na chemioterapię postać szpiczak plazmocytowego z zajęciem tkanek miękkich oczodołu i mózgowia – G. Helbig, S. Kyrcz-Krzemień
- Wybrane opisy przypadków chorych na szpiczaka mnogiego i pierwotną amyloidozę łańcuchów lekkich –
G. Charliński, E. Wiater, W.W. Jędrzejczak - Tlący się szpiczak plazmocytowy łańcuchów lekkich –
M. Dudziński - Opis przypadku – Makroglobulinemia Waldenstroma –
J. Starzak-Gwóźdź - Allogeniczne przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych u chorych ze szpiczakiem mnogim z grupy wysokiego ryzyka – M. Sędzimirska, J. Lange
- Wybrane opisy przypadków chorych ze szpiczakiem mnogim –
D. Woszczyk - Napromienianie chorych na szpiczaka odosobnionego i szpiczak mnogiego – analiza i opisy przypadków –
K. Pudełek, J. Pudełek - Zagrażająca życiu polineuropatia w przebiegu zespołu POEMS z dobrą odpowiedzią na terapię lenalidomidem –
K. Jamroziak, J. Góra-Tybor - Plazmocytoma IgE manifestujący się jako guz okrężnicy –
K. Jamroziak, J. Góra-Tybor - Niespójności wyników laboratoryjnych związanych z ilościowym oznaczaniem białek u pacjentów z gammapatią monokolonalną – A. Adamska, R. Drożdż
- Wybrane opisy przypadków chorych ze szpiczakiem mnogim –
A. Świderska - Postępowanie przeciw bólowe w szpiczaku mnogim jako element leczenia paliatywnego –
I. Chmielarczyk-Koszykowska - Choroby zakaźne w hematologii –
J. Czepiel, T. Mach - Poradnik dla chorych – zarys możliwych problemów w przebiegu szpiczaka mnogiego –
M. Czerniuk - Moje życie ze szpiczakiem – cześć II – historie pacjentów: Beata Konstanty-Mesjasz, Stanisława Winiarska,
Jerzy Gniatczyk, Mariola Grabarczyk, Wiesław Łojewski, Dorota Skrzypkowska, Bogumiła Poźniak, Krystyna Talaga, Teresa Smagowicz, Robert Koziana – A. Witenberg
Szpiczak plazmocytowy należy do najczęstszych nowotworów układu krwiotwórczego. Choroba ta dotyczy zazwyczaj osób w wieku starszym, choć zdarzają się przypadki zachorowań poniżej 40 rż. W związku ze zjawiskiem starzenia się społeczeństw oraz wydłużeniem średniej życia w krajach rozwiniętych, w Polsce należy się spodziewać większej liczby pacjentów z tym rozpoznaniem.
Szpiczak plazmocytowy pozostaje chorobą nieuleczalną, jednak ogromny postęp w hematologii sprawił, że średni czas przeżycia chorych wydłużył się dwukrotnie. Obecnie prowadzi się wiele zaawansowanych badań klinicznych nad nowymi lekami. W niedalekiej przyszłości szpiczak stanie się chorobą przewlekłą.
Trzeba pamiętać, że szpiczak plazmocytowy, mimo że wywodzi się z układu krwiotwórczego, często prowadzi do uszkodzenia innych tkanek i narządów – szczególnie układu kostno-szkieletowego, nerek, układu odpornościowego. Leczenie szpiczaka plazmocytowego wiąże się także z licznymi działaniami niepożądanymi takimi jak niedokrwistość, obniżenie liczby białych krwinek, zakrzepica czy polineuropatia. Wszystko to sprawia, że właściwa opieka nad chorym ze szpiczakiem wymaga ścisłej współpracy między lekarzem a pacjentem i jego rodziną. Współpraca ta prowadzi nie tylko do wydłużenia życia chorych, ale także poprawy jakości życia, lepszego funkcjonowania fizycznego, emocjonalnego i socjalnego. Podstawą tej współpracy jest zrozumienie istoty schorzenia, zasad terapii przeciwnowotworowej, roli leczenia wspomagającego, a także aspektów socjalnych związanych z chorobą.
Poradnik dla chorych na szpiczaka pod red. A. Jurczyszyna i AB Skotnickiego stanowi ważną i bardzo pomocną pozycję, która pozwoli chorym na szpiczaka lepiej zrozumieć zagadnienia związane z chorobą.
Książka ta może być, moim zdaniem, przydatnym narzędziem dla lekarzy praktyków ułatwiającym nawiązanie współpracy z pacjentem. Jakkolwiek nie zastąpi ona bezpośredniej rozmowy i osobistej relacji lekarz-pacjent, z pewnością może ułatwić wyjaśnienie wielu problemów, przed którymi staje osoba chora.
Poradnik ten jest pierwszą tak kompleksową pozycją wydawniczą dla pacjentów chorych na szpiczaka plazmocytowego. Autorzy przedstawiają w niej nie tylko zasady diagnostyki i leczenia choroby, ale również poruszają inne, niezmiernie ważne dla chorych aspekty.
W poradniku omówione są szczegółowo zasady żywienia wraz z praktycznymi przykładami jadłospisu. Rozdział poświęcony problemom psychologicznym związanym z chorobą dokładnie omawia stany emocjonalne związane z reakcją na chorobę, możliwości radzenia sobie ze stresem, depresją, budowanie relacji z lekarzem, jak i układanie relacji rodzinnych w sytuacji choroby. W rozdziale tym cenne są krótkie podsumowania i porady ułatwiające czytelnikowi percepcję. W kolejnym rozdziale Autorzy starają się wyczerpująco i przystępnie odpowiadać na najczęściej zadawane pytania i wątpliwości związane z chorobą i jej leczeniem.
Książkę kończy historia pacjenta uczestniczącego w badaniu klinicznym prowadzonym w Stanach Zjednoczonych. Osobiste doświadczenia chorych są zawsze bardzo cennym świadectwem stanowiącym inspirację dla innych pacjentów. Badania kliniczne są źródłem postępu w medycynie – wiele z takich badań prowadzonych jest także w naszym kraju i należałoby sobie życzyć aby było ich jeszcze więcej. Należy jednak odróżnić udział w badaniu klinicznym, czyli w terapii eksperymentalnej, od leczenia standardowego lekami zarejestrowanymi. Leczenie eksperymentalne może, ale nie musi, być bardziej skuteczne od standardowego. Podobnie tolerancja i toksyczność tego rodzaju terapii może być mniejsza, podobna lub większa od rutynowo stosowanego leczenia. Osoba decydująca się na udział w badaniu klinicznym (zarówno w Polsce jak i za granicą) powinna mieć zatem świadomość, że udział w badaniu klinicznym daje szansę, ale nie gwarancję skuteczniejszej i bezpieczniejszej terapii.
Książka jest starannie opracowana, napisana przystępnym językiem i kompetentnie zredagowana, co nie dziwi, gdyż zarówno Redaktorzy, jak i Autorzy poszczególnych rozdziałów, są ekspertami w swojej dziedzinie. Poradnik jest wartościową i potrzebną pozycją wydawniczą. Jestem przekonany, że poradnik będzie pomocny dla osób chorych na szpiczaka i ich rodzin. Jako źródło rzetelnej wiedzy, rozwieje wiele mitów i przyniesie pacjentom prawdziwą nadzieję i siłę w walce z chorobą.
Dr hab. Tomasz Wróbel prof. nadzw. UM we Wrocławiu